درمان بیماری سل برمبنای طب سنتی
دکتر غلامرضا کرد افشاری در خصوص درمان سل از دید طب سنتی می‌گوید:
کشکاب را می‌توانند با پاچه بره، بزغاله، جوجه و یا مرغ فربه به بیمار بدهند. بیمار مسلول را باید اگر تابستان بود در هوای خنک لطیف و نسیم شمال منزل بدهند و اگر مکان او در برابر آب جاری و هوای مرطوب بود به طریق اولی مطلوب باشد. جامه و لباس زیر و روی او باید از پنبه و بستر و بالین وی نیز از پنبه و کتان و علف و کنف و حصیر باشد و هر چند یک بار همه را شسته یا تعویض کنند و از لباس‌های پشمی و غیر آن بپرهیزند. بستر و بالین او را نرم و مطبوع سازند. در اطراف او بنفشه و کافور و برف و یخ قرار دهند. دو، سه نوبت در شبانه‌روز در اوقاتی که معده از طعام خالی باشد، پارچه‌ای را به آب گشنیز یا برگ خرفه یا صندل، گلاب و کافور تر کرده و بر سینه و کتف‌های او گذارند و چون گرم شود عوض کنند (در هوای سرد وقتی که بیمار علاقه به سردی نداشته باشد نیم‌گرم استفاده کنند). پشت و ناف و کف دست و پای بیمار و همچنین بینی و گوش و معده وی را با روغن بنفشه یا روغن تخم کدو یا هر دو چرب کنند. برای حفظ قوت، گوشت بزغاله بدون چربی و سفیدی را پاره پاره کرده با اندکی نمک و مختصری گلاب در شیشه دربسته ریخته، شیشه را در آب جوش انداخته ساعتی بجوشانند تا گوشت، آب خود را پس بدهد. سپس آن آب را کشیده قدری گشنیز خشک که ساییده باشند در آن کرده بنوشانند تا قوت بیمار بر جا مانده، سلامت از دست رفته را باز ستاند. گلقند و ماءالشعیر مفید است. امیدوار ساختن، خوشحال کردن، شادی و تقویت روح و بدن، محبت و خوشرویی اطرافیان، اولین شرط بازگرداندن سلامت مسلول است.
?? . ریحان کوهی (باذَروج) ضِدِّ بیماری سِل است (کتاب طبّ الأئمّه علیهم السلام، علّامه شُبَّر) به همراه ناهار و شام مصرف شود،