گیاه #انجبار
نام های دیگر انجباردر طب سنتی عبارت است از: اناریف
یکی دیگر از گیاهان دارویی که امروز به معرفی ان می پردازیم گیاه دارویی انجبار است . انجبارگیاهی است از خانواده ی Polygonaceae چند ساله که بلندی آن حدود یک متر ولی در برخی نقاط خیلی کوتاه و تا بیست سانتیمتر میشود. ساقه ی زیرزمینی آن ضخیم، استوانه ای و به هم چسبیده است که اطراف سطح خارجی آن را ریشک های فراوانی میپوشاند. از ساقه ی زیرزمینی آن تعدادی برگ و ساقه ی گل دهنده یبدون شاخه بیرون می آید برگهای آن دراز، بیضی ،نوک تیز، به رنگ سبز روشن شفاف ورنگ زیر برگ، سبز غباری می باشد که با دمبرگ درازی به ساقه ی زیرزمینی وصل میشود و برگهای قسمت بالای گیاه بدون دمبرگ است. گلهای آن قرمز و به ندرت سفید و به طور مجتمع در انتهای شاخه ی گل دهنده ظاهر می شود. این گیاه، بومی اروپا است و بیشتر در کشور سوریه، اطراف شام و در انگلستان در مرغزارهای مرطوب میروید، در آسیا انتشار دارد، در ایران در مناطق غرب کشور، تخت سلیمان ، همدان ، و ارتفاعات کوهستانی الوند و ارتفاعات کوه سهند در آذربایجان دیده می شود
ریشه انجبار
طبیعت آن: سرد و خشک است.
ترکیب شیمیایی: تانن – قند – نشاسته – اسید گالیک – یک ماده ی رنگی به نام قرمز انجبار.
خواص ریشه انجبار
۱- چهار تا پنج گرم از آن را نیمکوب کرده و در آب نیمه گرم بخیسانید، بعد آب آن را صاف نموده با قند شیرین کنید و بنوشید.
اسهال های خونی و اسهال صفراوی مزمن را قطع میکند،
مسکن قی است
، مدر ، ملین، تونیک و ضد تب می باشد،
مقوی اعضا و روده هاست،
ضعف اشتهاها ,l برطرف می کند،
بدن خونریزی دارند،
به خصوص کسانی که از ریه یا بواسیر خونریزی دارند، مفید است و خون را قطع میکند.
۲- سه مثقال از آن را نیمکوب کرده و در سه فنجان آب بجوشانید تا یک فنجان آب باقی بماند، بعد صاف کرده و آب آن را با ۲۵۰ گرم شکر قرمز مخلوط کنید و آن مقدار را سه روز بخورید.
بواسیر دکمه ای را درمان می کند.
۳- نوشیدن آب دم کرده ی آن بیماری میزنای و سوزاک را درمان میکند و از خونروی و اسهال نیز جلوگیری می نماید.
۴- اگرگوشت جایی از بدن کنده شده باشد، مقداری از آن را بجوشانید و آب آن راروى جاى زخم بمالیدو مقداری از آب آن را هم با شکر شیرین کرده و بخورید جهت رویاندن گوشت بسیار مفید است
تذکر: این گیاه برای سردمزاجان مضر است و مصلح آن زنجبیل می باشد.
@Safravi
https://t.me/Safravi
///////////////////////////
🌹🌹طبع انجبار سرد و خشک است.
خواص گیاه انجبار
از نظر خواص درمانی ضد تب، مدر، ملین، التیام دهنده، قابض قوی، ضد اسهال، مقوی عمومی، ضدعفونی کننده، ضد غلبه دم، ضد التهاب، محرک و اشتهاآور است. از انجبار در موارد اسهال، دیسانتری( اسهال خونی )، رفع ترشحات مخاطی، بی اختیاری دفع ادرار، ترشحات زنانگی، سوزش مجاری ادرار، گلو درد، ورم مجرای بول بعد از رفع حالت التهابی آن، بواسیر، انزال منی، تب نوبه، خونریزی رحم، التهابات اندام‌های تناسلی زن، التیام زخم، نزله‌های مزمن، سل، خونریزیهای ساده داخلی و خارجی، جلوگیری از سقط جنین، رفع ترشحات سفید مهبل و وجود خون در ادرار توصیه شده‌است.
در استعمال خارجی جوشانده ۱۵۰ گرم ریزوم آن در یک لیتر آب به شکل غرغره یا دهان شویه برای التیام زخم، ناراحتیهای حلق، سفت کردن لثه‌های نرم، التهابات لثه، لوزه ها یا گلو و به‌صورت تزریق در دستگاه تناسلی، جهت ترشحات‌زنانگی و رفع ورم مجاری ادرار، اثرات مفیدی دارد. جوشانده انجبار به‌صورت تنقیه جهت رفع اسهال، بواسیر، درمان خراشهای ناحیه مقعد و برای واریس و مداوای زخمها به‌صورت تأثیر دادن روی آنها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
ریزوم ( ریشه ) انجبار به علت دارا بودن تانن فراوان اثر قابض قوی داشته التیام دهنده ناراحتیها و مقوی معده است. برای رفع ترشحات مخاطی, درمان اسهال, التهاب مجاری ادراری و رفع ترشحات زنانگی کاربرد دارد. برای بند آوردن خونریزی داخلی و خارجی کاربرد داشته , انزال زود رس را درمان و از سقط جنین جلوگیری میکند.
مسکن قی است و ضعف اشتها رl برطرف می کند.
انجبار برای قطع خونریزی اعضای بدن به خصوص افرادی که دارای خونریزی از شش و بواسیر هستند بسیار مفید است.
پاشیدن پودر انجبار بر روی زخم باعث خشک شدن آن می شود.
این گیاه در بند آوردن خون زخم نیز مؤثر است. از این گیاه می توان جهت شستشوی زخم های خارجی استفاده کرد و آن را مستقیما روی زخم قرار داد تا خونریزی بند بیاید. علاوه بر این، انجبار از خاصیت ضد ویروسی برخوردار است و مصرف آن می تواند انواع میکروب های روی زخم را از بین ببرد.
بعضی از افراد برگ های تازه و جوان آن را به صورت سالاد یا به صورت پخته مصرف می کنند. ضماد آن برای واریس و خارج کردن چرک از زخم ها و دمل ها مورد استفاده قرار می گیرد. در دام پزشکی هم برای ناراحتی های گوارشی دام ها مورد استفاده قرار می گیرد.
نوشیدن آب دم کرده ی آن بیماری میزنای و سوزاک را درمان میکند و از خونروی و اسهال نیز جلوگیری می نماید.
برای درمان بواسیر ۱۵ گرم ریشه انجبار را در۳ لیتر آب بجوشانید، تا آب آن نصف شود سپس با ۲۰۰ گرم شکر مخلوط و آن را هفت قسمت کنید ، ۷ روز میل شود. برای درمان بیماری اسهال و اسهال خونی سه گرم ریشه انجبار را در یک لیوان آب ۲۰ دقیقه بجوشانید تا حدود یک فنجان آن بماند و صاف کرده آن را روزی ۳ فنجان میل کنید.
عوارض و موارد احتیاط و منع مصرف
به یاد داشته باشید که محصولات طبیعی همیشه لزوما بی خطر نیستند و دوز، روش مصرف و تداخل آن ها با دیگر مواد غذایی و دارو ها بسیار حائز اهمیت است. چنانچه به بیماری مبتلا هستید یا در شرایط خاصی به سر می برید، حتما پیش از مصرف روزانه گیاهان دارویی با پزشک خود مشورت کنید.
برای سرد مزاجان مضر است، از این نظر باید همراه با زنجبیل خورد .
انجبار با املاح و آهن و ژلاتین و آلبومین ناسازگار است.
یبوست و انسداد روده در صورت مصرف بیش از اندازه.
بهتر است از مصرف گیاه انجبار در دوران بارداری خودداری فرمایید.
روش مصرف
انجبار را معمولا به صورت دم کرده مصرف می کنند. برای این کار کافیست دو قاشق غذاخوری از انجبار خشک شده را در یک فنجان آب ترکیب کرده و بگذارید به مدت پنج تا ده دقیقه حرارت ببیند. میزان مصرف مجاز این دمنوش یک فنجان در روز است و نباید بیش از ۳ یا ۴ هفته به صورت مداوم مصرف شود. همچنین از این گیاه می توان برای ضدعفونی زخم و بند آوردن خونریزی نیز استفاده کرد.
یکی از شیوه های استفاده از این گیاه عرق آن است ،که مقدار خوراک آن در طول روز ۵۰ گرم و از عصاره آن چهار گرم و از برگ آن اگر مصرف شود مقدار ۲۰ گرم است و از پودر ریشه آن ۵ گرم است.
در قدیم، پوست ریشه انجبار را می‌جوشانند و عصاره حاصل را به حد غلظت در می آوردند و سپس آن را به صورت حب در می‌آوردند و در زیر سرپوش شیشه ای و در آفتاب خشک می کردندو به بیماران می دادند چنین حب سرخ و یاقوتی رنگی مصرف درمانی فراوانی دارد .
روش تهیه محلول ریشه انجبار: ریشه انجبار را به ۱۵ تا ۶۰ گرم نیمکوب می کنند و در یک لیتر آب گرم می خیسانند و صاف میکنند آماده مصرف است. توجه شود که در مورد ریشه انجبار نباید آب جوش مصرف شود و باید آب نیمه گرم باشد ، تا نشاسته آن حل نشود. زیرا اگر نشاسته حل شود با تانن ریشه ترکیب غیر محلولی به وجود می آورد.
برای درمان بواسیر ۱۵ گرم ریشه انجبار را در
۳ لیتر آب بجوشانید، تا آب آن نصف شود سپس با ۲۰۰ گرم شکر مخلوط و آن را هفت قسمت کنید ، ۷ روز میل شود. چهار تا پنج گرم از ریشه انجبار را نیمکوب کرده و در آب نیمه گرم بخیسانید، بعد آب آن را صاف نموده با قند شیرین کنید و بنوشید. سه مثقال از آن را نیمکوب کرده و در سه فنجان آب بجوشانید تا یک فنجان آب باقی بماند، بعد صاف کرده و آب آن را با ۲۵۰ گرم شکر قرمز مخلوط کنید و آن مقدار را سه روز بخورید. اگرگوشت جایی از بدن کنده شده باشد، مقداری از آن را بجوشانید و آب آن راروى جاى زخم بمالید و مقداری از آب آن را هم با شکر شیرین کرده و بخورید جهت رویاندن گوشت بسیار مفید است. تنتور ریزوم انجبار : برای تهیه تنتور مقدار ۵۰ گرم ریزوم انجبار را در داخل یک لیتر الکل سفید ریخته و پس از یک هفته محلول فوق را از صافی رد کرده و روزانه دو بار به مقدار یک قاشق چایخوری و یا ۵ میلی لیتر مصرف کنید. تنتور در حقیقت مخلوطی از آب و الکل یا آب و سرکه است که حاوی نوعی ترکیب دارویی، گیاه دارویی یا داروی سنتی است. الکل و سرکه کمک میکنند تا ترکیبات فعال گیاهی استخراج و تغلیظ شوند. گرد انجبار : گرد حاصل از ریزوم انجبار را میتوان برای درمان ناراحتیها و تقویت معده قبل از غذا به اندازه ۲ الی ۱۰ گرم در روز به شکل قرص و یا گرد مصرف کرد. در طب سنتی آذربایجان، برگهای تازه این گیاه را پس از کوبیدن به شکل ضماد بر روی زخمهای عفونی خارجی قرار می دهند. از آن برای درمان زخمها و خراشهای سطحی نیز استفاده می شود.