با هر بار گریه، به نوزاد شیر ندهید!
🔸دادن شیر به نوزاد باید طبق برنامه منظمی باشد نه صرفا بر اساس گریه و بی قراری او.
🔹اگر با هر بار گریه نوزاد به او شیر بدهید، کودک دچار تُخَمه یا نوعی امتلاء می‌شود که سردی معده و ضعف هاضمه را در پی خواهد داشت، به دنبال ضعف معده، برگشت شیر و زمینه های آلرژی پیش خواهد آمد.
@tebiranii *
///////////////////////////////
حکمت گریه کودکان
در کتاب علل‌الشرایع جلد اول باب ۷۳ حدیث ۱ آمده که رسول خدا صلی الله علیه فرمودند : بچه هایتان را بخاطر گریه آنان نزنید؛ زیرا گریه آنها چهار ماه اول شهادت به لا اله الّا اللّه است و چهار ماه دوم درود بر پیامبر و خاندان اوست و چهار ماه سوم دعا برای پدر و مادرش محسوب می‌شود.
امام صادق علیه‌السلام هم در حدیث بلند توحید مفضل، حکمت و دلیل گریه نوزادان و آبریزش دهان کودک را بیان می‌کند که دقیقا مطابق با مبانی طب سنتی است. یعنی از طریق گریه و آبریزش دهان، رطوبت و بلغم اضافی از بدن کودک خارج شده تا بیمار نشود.
امام صادق علیه‌السلام: اى مفضل ! از منافع گریه کودکان نیز آگاه باش . بدان که در مغز کودکان رطوبتى است که اگر در آن بماند بیماریها و نارساییهاى سخت و ناگوار به او رساند؛ مانند نابینایى و جز آن. گریه آن رطوبت را از سر کودکان سرازیر و بیرون مى کند و بدین وسیله سلامتى تن و چشم ایشان را فراهم مى آورد. پدر و مادر از این راز آگاه نیستند و مانع آن مى شوند که کودک از گریه اش سود ببرد. اینان همواره در سختى مى افتند و مى‌کوشند که او را ساکت کنند و با فراهم کردن خواسته هایش از گریه بازش دارند، ولى نمى دانند که گریه کردن به سود اوست و سرانجام نیکى پیدا مى کند.
بدین ترتیب چه بسا که در اشیا، منافعى نهفته باشد که مردم نمی‌دانند و اگر مى دانستند، هیچ گاه نمى گفتند که فلان چیز بى ثمر است ؛ زیرا آنان از اسباب و علل آگاه نیستند. چه بسیار است چیزهایى که دانش اندک آفریدگان از آن کوتاه و خالق آفرینش با دانش بى پایانش از آن آگاه است.
و اما آبى که از دهان کودکان سرازیر مى شود و خارج مى گردد، رطوبتى است که اگر در بدنهایشان بماند، آثار وخیمى بر جاى مى گذارد. چنانکه دانى گاه که رطوبت بدن چیره مى شود (و بر دیگر عناصر، غلبه مى کند) شخص ، دچار کودنى ، دیوانگى ، کم عقلى ، فلج و لقوه و جز آن مى گردد.
خداوند جل و علا تدبیر چنان نمود که این رطوبت در دوران کودکى از دهانشان بیرون رود و در بزرگى از سلامت تن برخوردار گردند.
(شگفتیهاى آفرینش ترجمه توحید مفضل، ص ۵۱)
امام صادق (ع ) این حدیث بلند(توحید مفضل) را در چهار روز و چهار نشست ، بر یکی از یاران باوفای خویش, “مفضل بن عمر” املا فرموده است.
بخش اول کتاب : درباره شگفتیهاى آفرینش انسان | بخش دوم : درباره شگفتیهاى آفرینش حیوان | بخش سوم : درباره شگفتیهاى آفرینش طبیعت و بخش چهارم : درباره ناملایمات و مصائب و برتری او از خود امامان رسیده‌است.