خاصیت ذاتی سمنو از منظر طب سنتی
تهیه شده توسط انجمن تحقیقات طب سنتی ایران
۱- در اوّل، گرم و در خشکى، معتدل و تولیدکننده خلط صالح و چاق کننده و معدل بلغم است.
۲- جهت رفع صعود بخار سوداوى به مغز و مالیخولیا و سرفه خشک و درد سینه نافع است.
۳- دیرهضم و سنگین و انسدادآور است.
۴- زیاد خوردن آن مورث تبهاى مرکبه است و آنچه با گردو و بادام جوشانیده باشد سنگین تر و بدغذاتر است.
۵- بهتر است در زمان گرسنگی خورده شود و بعد از آن چیزی خورده نشود. غذای خوبی برای افراد کم تحرک نیست و به درد افراد پرتحرک و دارای کار بدنی زیاد می خورد و مصلحش سکنجبین و آب کاسنى است.
۶- سمنو٬ یا نیده لغت مصرى است و به فارسى سمنو نامند. شیرین و لذیذ مى باشد و دستور صنعت آن آنست که گندم خوب را صاف نموده در آب مى خیسانند و بر تخته چوبى و غیر آن پهن مى نمایند بضخامت سه چهار انکشت، و پارچه کرپاس پاکیزه بر آن مى اندازند، و هر روز بر آن آب مى پاشند تا آنکه ریشه برآورد و سبز گردد. چون رشد آن بمقدار چهار پنج انگشت رسید، آن را بریده کوبیده آب آن را افشرده صافى نموده، بدستور قدیم آب صافى آن را در دیک مى کنند و با آتش ملایم طبخ مى دهند و قطعات یخ بدفعات در آن مى اندازند و طبخ مى دهند تا غلیظ و شیرین گردد.
۷- به دستور جدید آب صافی آن را با سه چهار وزن آن آرد میده خالص در دیگ بزرگی طبخ مى نمایند به ملایمت تا اینکه نضج یابد و طعم خامی آن برطرف شود، و بعضى مغز بادام و پسته و گردو کوبیده در حین طبخ در آن مى اندازند و بعد از کمال نضج زمانی سر آن را مستحکم نموده دم داده در ظرف برمى آورند و تناول مى نمایند. بسیار لذیذ و شیرین مى باشد. عورات اکثر بلاد این را بطهارت و پاکیزگی و حسن عقیده و خضوع و خشوع تمام به نیاز حضرت سید النسا صلوات للّه علیها مرتب مى نمایند و بعنوان تبرک از براى موالیان و محبان ایشان جابجا مى فرستند.
http://www.tim.ir/teaching/745/%DA%A9%D9%88%D8%AA%D8%A7%D9%87-%D9%88-%D9%85%D8%AE%D8%AA%D8%B5%D8%B1-%D9%BE%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%85%D9%88%D9%86-%D8%B3%D9%85%D9%86%D9%88-%D9%86%DB%8C%D8%AF%D9%87/