عدس شناسی بر مبنای طب سنتی

سوء تفاهم درباره عدس

در رابطه با عدس باورهای غلطی رواج دارد که باید اصلاح شود.

 شاید این باورهای غلط، برخاسته از این دیدگاه طب جدید باشد که عدس منبع آهن و خونساز است!

 اما از نظر طب سنتی مصرف زیاد عدس تولید کننده خون سوداوی و غلیظ است و حتما باید با مصلحات آن مثل انواع روغن ها یا گوشت های لطیف مصرف شود.

 البته متخصصان تغذیه نیز دریافته اند که خاصیت خونسازی خوب عدس فقط در کنار گوشت خود را نشان می دهد.

 مصرف عدس به شکل امروزی مخصوصا به صورت کنسرو که گاهی در برنامه روزانه جوانان وجود دارد اصلا توصیه نمی شود.

 جایگزین عدس از نظر طب سنتی « ماش » است که تا حد زیادی از برنامه غذایی ایرانیان کنار رفته و جای دارد که به سفره های ایرانی باز گردد.

 ماش به ویژه غذای بسیار خوبی برای فصل گرما است.

 البته عدس نیز خالی از فایده نیست و در برخی شرایط و برای برخی مزاجها می تواند مفید باشد اما مصرف زیاد آن برای هیچ مزاجی توصیه نمی شود.

طبیعت عدس:

در حرارت مایل به اعتدال و خشک است.

( در واقع پوست آن گرم در اول و لب آن سرد در اول است و لهذا آب مطبوخ پوست آن ملین و لب یعنی جرم مقشر آن قابض است).

افعال و خواص عدس:

• نفاخ و دیر هضم؛

• مصرف زیاد آن مولد خون سوداوی و سودا؛

• موجب احتباس ( بسته شدن خون )حیض؛

• کاهنده نیروی جنسی؛

• غلیظ کننده خون و مانع عبور خون از عروق باریک ؛

• مضر برای معده های ضعیف، بواسیر و قولنج؛

• باعث دیدن خوابهای پریشان و تاریکی بینایی؛

• سوزاننده خون و حتی در مصرف زیاد و طولانی مدت زمینه ساز ابتلا به برخی سرطانها است.

• آشامیدن آب پخته آن جهت امراض صدر و ریه و سرفه و درد سینه مفید است. (کوتاه مدت)

• و اگر بسیار خوب با سرکه پخته شود مقوی معده و بی نفخ می شود.

• سوپ آن با روغن بادام جهت دوره نقاهت تب ها مفید است. (کوتاه مدت)

مصلح عدس :

صلح آن بسیار پختن آن با روغن کنجد تازه و یا روغن گاو و یا روغن بادام و یا سرکه و با گوشت خوردن است.

 همچنین پونه، مرزه، زعفران و گلپر از دیگر مصلحات عدس است.

@hakim_tehrani